05-25-2018, 01:27 AM
İMAM HÜSEYNİ Mucize
Merhum Muhammed Rahim İsmail Beyg. Ehlibeyt’e (as) tevessül etme ve İmam Huseyin’e (as) kalbi bağlılık konusunda eşine az rastlanır takva sahibi kimselerdendi. Bu yüzden bir takım manevi makamlara erişmişti.Merhum, 1387 Ramazan ayında hakkın rahmetine kavuştu.Kendisi şöyle nakleder:
“Altı yaşında gözlerimden bir rahatsızlık geçirdim.Bu rahatsızlık, ağrısıyla birlikte üç yıl devam etti ve üç yıl sonra bu hastalık yüzünden iki gözümü de kaybettim.
Aşura günleri muhterem dayım merhum Hacı Muhammed Taki İsmail Beyg’in evinde mersiye meclisi vardı.Hava çok sıcak olduğundan misafirlere soğuk şerbet ikram ediyorlardı. Dayıma ” Bugün davetlilere ben şerbet dağıtmak istiyorum” dedim. “Gözlerin görmediği için bu işi sen yapamazsın” dedi. Bunun üzerine ” O halde sağlam birini görevlendirin; bana yardımcı olsun” dedim. Dayım da bu teklifimi kabul etti ve bizzat kendisi yarcım ederek misafirlere birlikte şerbet ikram ettik.
O sırada merhum Muinuşşeria İstehbânatî minbere çıkarak Hz. Zeyneb’in (sa) mersiyesini okudu. Bu mersiye beni çok etkilemişti.Dayanamayıp ağladım ve kendimden geçtim.(Mukaşefe aleminde) ihtişam ve azamet sahibi bir hanımefendi gördüm. Bu hanımefendi Hz. Zeynep (sa) Gözünde bir ağrı hissetmeyeceksin” dedi.
Gözümü açıp meclistekilere baktım. Sevinçle dayımın yanına koştum.Meclisteki herkes şaşırmıştı. Bir anda etrafıma toplandılar. Dayımın isteği üzerine beni bir odaya küfürlü içerikürerek kalabalığı dağıttılar.( Kör olan gözler açılmış )
Merhum daha sonra şöyle nakleder:
Yanımdaki alkol dolu kaseyi fark etmeden birtakım deneyler yapıyordum.Yanımdaki alkol dolu kaseyi fark etmeden kibrit yaktım.Ansızın alkol ateş alıp yanmaya başladı.Gözlerimin dışında bütün bedenimi ateş aldı.Birkaç ay hastanede tedavi gördüm. Bana ” Nasıl oldu da gözlerin sağlam kaldı?” diye soranlara bunun, İmam Huseyin’in (as) bir vergisi olduğunu, ömrümün sonuna kadar gözlerimin ağrımayacağını vaat ettiklerini söylüyordum.
—-
YAZAR: BEYTÜL AHZAN TARİH: 18 AĞUSTOS 2009
“Gizemli Öyküler” kitabından alıntıdır.
Yazar: Ayetullah Destgayb
Öykü:32 Sayfa:71
Merhum Muhammed Rahim İsmail Beyg. Ehlibeyt’e (as) tevessül etme ve İmam Huseyin’e (as) kalbi bağlılık konusunda eşine az rastlanır takva sahibi kimselerdendi. Bu yüzden bir takım manevi makamlara erişmişti.Merhum, 1387 Ramazan ayında hakkın rahmetine kavuştu.Kendisi şöyle nakleder:
“Altı yaşında gözlerimden bir rahatsızlık geçirdim.Bu rahatsızlık, ağrısıyla birlikte üç yıl devam etti ve üç yıl sonra bu hastalık yüzünden iki gözümü de kaybettim.
Aşura günleri muhterem dayım merhum Hacı Muhammed Taki İsmail Beyg’in evinde mersiye meclisi vardı.Hava çok sıcak olduğundan misafirlere soğuk şerbet ikram ediyorlardı. Dayıma ” Bugün davetlilere ben şerbet dağıtmak istiyorum” dedim. “Gözlerin görmediği için bu işi sen yapamazsın” dedi. Bunun üzerine ” O halde sağlam birini görevlendirin; bana yardımcı olsun” dedim. Dayım da bu teklifimi kabul etti ve bizzat kendisi yarcım ederek misafirlere birlikte şerbet ikram ettik.
O sırada merhum Muinuşşeria İstehbânatî minbere çıkarak Hz. Zeyneb’in (sa) mersiyesini okudu. Bu mersiye beni çok etkilemişti.Dayanamayıp ağladım ve kendimden geçtim.(Mukaşefe aleminde) ihtişam ve azamet sahibi bir hanımefendi gördüm. Bu hanımefendi Hz. Zeynep (sa) Gözünde bir ağrı hissetmeyeceksin” dedi.
Gözümü açıp meclistekilere baktım. Sevinçle dayımın yanına koştum.Meclisteki herkes şaşırmıştı. Bir anda etrafıma toplandılar. Dayımın isteği üzerine beni bir odaya küfürlü içerikürerek kalabalığı dağıttılar.( Kör olan gözler açılmış )
Merhum daha sonra şöyle nakleder:
Yanımdaki alkol dolu kaseyi fark etmeden birtakım deneyler yapıyordum.Yanımdaki alkol dolu kaseyi fark etmeden kibrit yaktım.Ansızın alkol ateş alıp yanmaya başladı.Gözlerimin dışında bütün bedenimi ateş aldı.Birkaç ay hastanede tedavi gördüm. Bana ” Nasıl oldu da gözlerin sağlam kaldı?” diye soranlara bunun, İmam Huseyin’in (as) bir vergisi olduğunu, ömrümün sonuna kadar gözlerimin ağrımayacağını vaat ettiklerini söylüyordum.
—-
YAZAR: BEYTÜL AHZAN TARİH: 18 AĞUSTOS 2009
“Gizemli Öyküler” kitabından alıntıdır.
Yazar: Ayetullah Destgayb
Öykü:32 Sayfa:71